Οι Cage The Elephant είναι ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα συγκροτήματα της δεκαετίας. Ποια είναι όμως αυτή η μπάντα από το Κεντάκι που έχει καταφέρει να γίνει συνώνυμο της σημερινής ροκ μουσικής σκηνής;
Ο frontman του συγκροτήματος είναι ο Matt Shultz. Μάλιστα έχει και μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, καθώς πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική δούλευε ως υδραυλικός σε μια κατασκευαστική εταιρεία. Θέλησε να κάνει στροφή στον καλλιτεχνικό χώρο και το 2006 δημιουργεί μαζί με τους Brad Shultz (κιθάρα), Nick Bockrath (κιθάρα), Matthan Minster (κιθάρα, πλήκτρα), Daniel Tichenor (μπάσο) και Jared Champion (ντραμς) το συγκρότημα.
Το όνομα του συγκροτήματος, σύμφωνα με τον Matt Shultz, προήλθε από ένα περίεργο περιστατικό το 2006: τότε, ένας ψυχικά διαταραγμένος άνδρας πλησίασε το συγκρότημα μετά από μια συναυλία, αγκάλιασε τον Shultz και επαναλάμβανε την πρόταση “You have to cage the elephant” ξανά και ξανά.
Το 2008 δημοσιεύουν το πρώτο τους άλμπουμ, το “Cage the Elephant” . Η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το “Ain’t no rest for the wicked”, ένα single που σκαρφάλωσε στην κορυφή στα charts πολλών χωρών.
Το δεύτερο άλμπουμ τους, “Thank you, happy birthday” , καταφέρνει να φτάσει στο Νο.2 του Billboard 200. To 2013, ακολουθεί ο τρίτος τους δίσκος, “Melophobia” και παρά τις πολλές θετικές κριτικές στο άλμπουμ γενικότερα αλλά και σε τραγούδια μεμονωμένα, όπως το “Cigarette daydreams”, δε μέλλεται να είναι αυτή η καλύτερη δισκογραφική δουλειά που θα κάνουν!
Δύο χρόνια αργότερα δημοσιεύουν το “Tell me I’m pretty” , άλμπουμ που καταφέρνει και κερδίζει το Grammy του καλύτερου ροκ δίσκου της χρονιάς. Τα τραγούδια όπως το “Trouble”, “Cold cold cold” και “Mess Around” αποτελούν πραγματικά, εξαιρετικά δείγματα ροκ μουσικής.
Την ίδια επιτυχία έχει και το “Social cues”, το οποίο επίσης κερδίζει το Grammy της ίδιας κατηγορίας. Οι ήχοι του δίσκου τείνουν να είναι λίγο πιο σκοτεινοί αλλά σε γενικές γραμμές δεν παρατηρούνται ιδιαίτερες καινοτομίες στη μουσική τους. Από τον τελευταίο τους αυτό δίσκο θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το ομώνυμο τραγούδι “The War Is Over” και το “Black Madonna”.Μέχρι σήμερα μετρούν πάνω από ένα δισεκατομμύριο προβολές και streams σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες, ενώ έχουν εμφανιστεί στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ του κόσμου, όπως στο Lollapalooza,Coachella, Glastonbury, αλλά και στο Bonnaroo. Η συνέχεια των Cage The Elephant, όποια και αν είναι αυτή, είναι σίγουρο ότι θα μας εκπλήξει ευχάριστα, όπως άλλωστε συμβαίνει από την πρώτη στιγμή της πορείας τους.
