Εσείς γνωρίζετε τον Marvin Pontiac; Πρόκειται για έναν καταραμένο θρυλικό μουσικό. Ίσως κλισέ, αλλά η ζωή του είναι τόσο ενδιαφέρουσα που η ιστορία του φαίνεται να είναι τόσο καλή όσο η μουσική του.
O Marvin Touré γεννιέται στο Ντιτρόιτ το Μάρτη του 1932. Η μητέρα του Εβραία Νεοϋορκέζα και ο πατέρας του Αφρικανός, από το Μαλί. Το 1934 ο πατέρας του τού δίνει το επίθετο Pontiac, γιατί ακούγεται πιο αμερικανικό κι έπειτα φεύγει εγκαταλείποντας τον Marvin και τη μητέρα του. Μετά από 2 χρόνια, ο Marvin πηγαίνει στο Μαλί, καθώς η μητέρα του είναι άρρωστη κι εκεί έρχεται σε πρώτη επαφή με την τοπική μουσική, η οποία αποτέλεσε επιρροή για όλη του τη ζωή. Είχε άραγε κάποια σχέση με τον, επίσης καταγόμενο μουσικό από το Μαλί και γεννημένο 7 χρόνια αργότερα, Ali Farka Touré; Ίσως ναι, ίσως όχι.
Στα 15 του, ο Marvin πηγαίνει στο Σικάγο κι αρχίζει να παίζει φυσαρμόνικα. Εκεί, ο μπλουζίστας Little Walter τον κατηγορεί για αντιγραφή στον τρόπο που έπαιζε φυσαρμόνικα και ο Marvin μπαίνει σε ένα λεωφορείο και φεύγει. Κυκλοφορεί παράλληλα και η φήμη ότι ληστεύει μία τράπεζα. Ο μύθος του αρχίζει να δημιουργείται. Το 1952 ηχογραφεί το «I’m a Doggy» και το «Pancakes». H μουσική του φτάνει στην Αφρική και αρχίζει να γίνεται γνωστός εκεί.
Ο Jackson Pollock ήταν ένας από τους διάσημους θαυμαστές του Pontiac. Ανάμεσά τους ο Bowie, o Cohen, o Iggy Pop και η Angélique Kidjo. Φημολογείται, μάλιστα, πως ο Pollock του στέλνει ως δώρο κάποιους πίνακες, τους οποίους ο Marvin πετά. Έτσι, γιατί μπορεί. Γιατί απλά είναι αυτός που είναι.
Μετά από κάποια χρόνια συλλαμβάνεται, γιατί κάνει ποδήλατο γυμνός στους δρόμους του Λος Άντζελες. Η ιστορία συνεχίζεται με τον Marvin να ισχυρίζεται ότι τον έχουν απαγάγει εξωγήινοι. Έχοντας επιστρέψει πια στο Ντιτρόιτ, μπαίνει σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Εκεί νοσηλεύεται, χωρίς να σταματά ποτέ την προκλητική του συμπεριφορά. To 1977 τον πατά λεωφορείο και πεθαίνει άδοξα στα 45 του χρόνια.
O μουσικός John Lurie «ανακαλύπτει» τη μουσική του Marvin και αποφασίζει να κυκλοφορήσει το δίσκο «Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του θρυλικού Marvin Pontiac» με τη δισκογραφική του εταιρεία “Strange and beautiful”, το 1999. Έτσι παράξενη κι όμορφη ήταν και η σκέψη του Lurie να δημιουργήσει αυτήν την περσόνα με την ταραχώδη ζωή. Οι αναφορές σε ονόματα και τόπους στη βιογραφία του Marvin δεν είναι παρά κομμάτια στο παζλ των επιρροών, που διαμόρφωσαν τη μουσική του.
Και μπλουζ και φανκ και τζαζ, όλα τα έχει η μουσική του Marvin Pontiac. Ο Lurie σχολιάζει για τη μουσική του ότι του άλλαξε τη ζωή και, κάπως έτσι, δείχνει το δρόμο της δημιουργίας. Ο ποιητής Alberto Caeiro, μία από τις περσόνες του Pessoa, λέει ότι «δεν ξέρει τι είναι φύση: την τραγουδά. Κι αυτός είναι ο ορισμός του». Σαν άλλος Pessoa, ο Lurie δημιουργεί έναν νέο εαυτό και ξαναγράφει τη δική του ιστορία, ή έστω μία από αυτές, κι αυτό είναι τουλάχιστον γοητευτικό. Μοιάζει να δίνει οδηγίες για τη δημιουργία ενός μύθου. Η ιστορία κάνει τον κύκλο της και στο τέλος μένει καθαρό, σα γυαλί, το ερώτημα που ο αφηγητής θέτει απ’ την αρχή στον εαυτό του: εσείς ακόμα να γνωρίσετε τον Marvin Pontiac μέσα σας;
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:Ankeny, Jason. Artist Biography Pessoa, Fernando (2014). Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο. Εισαγωγή – Μετάφραση – Σημειώσεις: Μαρία Παπαδήμα, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα. Pontiac, Marvin. Βιογραφία στην ιστοσελίδα της δισκογραφικής εταιρίας Strange and BeautifulPetrusich, Amanda (2017). Out of Nowhere, New Music from John Lurie’s Made-Up Outsider Artist, The New Yorker
