Η ήρεμη και νοσταλγική μελωδία του, καθώς και ο πορτογαλικός στίχος του, μας φέρνουν αυτόματα στο μυαλό τη θύμηση του καλοκαιριού. Ακόμα και αν δεν ξέρουμε την ακριβή σημασία των στίχων, το Sodade καταφέρνει να μεταδώσει μια γλυκιά θλίψη, μια υπέροχη μελαγχολία, μια λαχτάρα να γυρίσουμε στα παλιά. Τι είναι όμως αυτό που μας λέει στην πραγματικότητα η υπέροχη Cesaria Evora;
Το Sodade ανήκει στο μουσικό είδος morna, την κατά πολλούς εθνική μουσική της Δημοκρατίας του Κάμπο Βέρντε. Δεν έχει ούτε περίπλοκο στίχο ούτε μακροσκελή. Περιορίζεται ουσιαστικά στην επιλογή τεσσάρων στροφών, ωστόσο αυτό μόνο περιορισμό δεν αποτελεί. Η τραγουδίστρια από το Πράσινο Ακρωτήρι μας ρωτάει ποιος μας δείχνει τον μακρύ δρόμο ως το Sao Tome και το São Nicolau, και τα δύο νησιά της Δυτικής Αφρικής. «Αν μου γράψεις, θα σου γράψω και εγώ, αν με ξεχάσεις θα σε ξεχάσω, μέχρι να επιστρέψεις», συνεχίζει.
Το τραγούδι είναι ύμνος εκείνων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους για μια καλύτερη ζωή. Συγκεκριμένα των ανθρώπων από το Πράσινο Ακρωτήρι, των οποίων οι μεταναστεύσεις είχαν ξεκινήσει από τις αρχές του 19ου αιώνα για λόγους κυρίως οικονομικούς. Η ίδια η Evora βρισκόταν στην Γαλλία όταν ηχογράφησε το τραγούδι, μακριά από το σπίτι της.
Το 2003 όμως, η δική μας Ελευθερία Αρβανιτάκη εμπλουτίζει το Sodade με στίχους ελληνικούς. Σύμφωνα με εκείνη, Sodade σημαίνει «Σε θυμάμαι», δίνοντας στο τραγούδι μια άλλου είδους νοσταλγία, την ερωτική. Η Αρβανιτάκη μας λέει «στα μάτια σου να κοιταχτώ, που έχω χρόνια να τα φιλήσω», κρατώντας το αίσθημα εκείνο επιθυμίας για κάτι που έχουμε χάσει ή είναι μακριά μας.
Όπως και να ’χει, είτε είναι στα ελληνικά είτε στα πορτογαλικά, είτε καταλαβαίνουμε την σημασία των στίχων είτε όχι, το Sodade μας ταξιδεύει σε μέρη που ούτε εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ότι έχουμε βρεθεί και ολοένα ενισχύει την επιθυμία μας για όσα ακόμα δεν έχουμε ζήσει.
